Culture-shock survivalguide

Hallo hallo!
Vanuit het zonnige Zuid-Afrika is hier weer een berichtje van mij. Deze keer met een speciale bijlage, namelijk: de Culture-shock survivalguide! Maar daarover later meer.

Een paar dagen geleden leek het hier wat kouder te worden. Want ja jongens: 20 graden is hier KOUD! Ik was al helemaal bang dat de winter zou gaan beginnen, maar met een paar dagen 28 graden leek ik me toch te hebben vergist. Gelukkig maar, want ik ben nog lang niet bruin genoeg om de weddenschap met papa te winnen (die arme schat denkt dat hij in een half jaar bruiner wordt in Nederland dan ik in Zuid-Afrika. HA!).

Het gaat hier wel lekker moet ik zeggen! Ik raak steeds meer geïntegreerd in de Zuid-Afrikaanse cultuur. Ik kan er wel een boek over schrijven (of zoals we thuis zeggen: "Ik kan der weln boek euver skriem").
Enkele survivaltips uit het dagelijks leven voor de liefhebbers:
- Een half uur wachten op de bus is zo normaal, dat wanneer hij slechts een kwartier te laat is, ik helemaal opschrik en denk: ‘Wauw, die is vroeg vandaag! Zou hij haast hebben?’
- In Chintsa hebben Rox en ik vorige week een massage geboekt. Die ging helaas niet door, want de masseuse was de vorige avond zo dronken dat ze haar afspraken niet genoteerd had. In Nederland was ze waarschijnlijk op staande voet ontslagen, maar hier kan het allemaal.
- Ik heb geleerd dat hier nog oude culturen leven wat betreft het trouwen met een Zuid-Afrikaanse man. Het schijnt zo te zijn dat de ouders van de man koeien geven aan de ouders van de vrouw als dank. Wanneer de vrouw nog geen kinderen heeft (en volgens de cultuur dus maagd is) en zich bescheiden opstelt is ze meer koeien waard. Ik vraag me af hoeveel koeien ik waard ben! Dus pap en mam…?
- Ook leer ik dagelijks meer over de omgang met elkaar. Het is bijvoorbeeld erg onbeschoft om een gesprek te beginnen met iemand zonder eerst te vragen hoe het met diegene gaat. Zo grappig, alsof ik Jan en Alleman ga vertellen over hoe het écht met me gaat: “Nou, het gaat niet zo goed met me. Ik heb vanochtend mijn haarelastiekje in de WC laten vallen, ik ben komen te struikelen en daarna middenin een winkelcentrum bovenop een paal geknald (wat overigens op waarheid berust is… ik had mijn dag niet).” Maar goed, het is een beleefdheidsvorm en ik vind het wel iets hebben om naar elkaars gemoedstoestand te vragen. Het kan hele leuke gesprekken opleveren!
- Nog een ding over de omgang: het is echt not-done om hier het Engelse woord voor ‘neger’ hardop uit te spreken. De Apartheid lijkt voorbij te zijn, en feitelijk gezien is dat ook zo. Maar onder de dunne laken van vrede rust een dik pak wroeging en racisme die nog steeds overal merkbaar is wanneer je echt in de cultuur duikt. In de kleine dorpjes wordt ik als blank meisje aanbeden en toegezwaaid alsof ik Beatrix ben. Iedereen zwaait naar je en wil met je op de foto. Natuurlijk was het de eerste keer wel grappig, maar ik voelde me later wel wat opgelaten. Het kan toch niet echt zo zijn dat ze respect voor mij hebben puur alleen omdat ik een witte huid heb? In de townships denken ze daar inderdaad anders over. Wanneer ik met de bus naar Jan Blom word gebracht krijg ik ook vaak wat ‘andere blikken’ toegeworpen die waarschijnlijk meer te maken hebben met het feit dat ik er rijk uitzie vanwege mijn (inmiddels meer gebruinde) witte huid.
- Afgelopen vrijdag hadden we een fieldtrip naar Port Elizabeth op de planning staan. Eenmaal aangekomen, wist het bedrijf helemaal niets van onze komst waardoor we een uur moesten wachten op de juiste persoon. Omdat het allemaal wel erg lang duurde, hebben we besloten om de afspraak te skippen en met z’n allen te gaan shoppen in P.E. Niemand die er raar van op kijkt.
- De belangrijkste verkeersregel hier is: wie het eerst arriveert bij een kruispunt gaat voor. Ook al staan er stopborden of (rode) verkeerslichten.

Dat is zo'n beetje het dagelijks leven hier. Het was even wennen en ik heb mijn cultuurshock ook wel ervaren. Inmiddels weet ik een beetje hoe de mensen hier denken en hoe de leefregels zijn. Neemt niet weg dat ik regelmatig weer versteld sta van hoe de zaken hier geregeld zijn, maar je stelt je verwachtingen automatisch wel bij. Het is geen Europa hier!

Aju paraplu! Veel succes met overwinteren; dat hebben jullie vast nodig als ik al die verhalen over de 'lente in Nederland' hoor.

Liefs!